Passing sensations
Midden in mijn werkhuis staat een klaptafel met aquarel en handgeschepte vellen papier, 11 x 17 cm. Vijf jaar geleden ben ik begonnen met het optekenen van wat mijn zijnstoestand is, random door de dag heen, soms dagen niet. In kleur, gebaar en korte tekst. Het zijn er nu bijna 1000. In de loop van 2025 verschijnt een (online) publicatie. Hier een impressie van een van de beelden.
Onderzoek naar emoties
Het onderzoek naar emoties is het basisfundament onder al mijn werk. Tijdens de laatste jaren op de kunstacademie besefte ik meer en meer hoe een hoogconjunctuur ‘de plicht om gelukkig te zijn’ met zich meebrengt, en hoe de beeldcultuur daar clichématige beelden bij geeft. In zekere zin een geestvernauwing. Met lede ogen zag (en zie) ik dat bijvoorbeeld melancholie, wat in mijn ogen een van de belangrijkste zijnstoestanden is om helder onder ogen te zien wat er gaande is, verworden is tot depressie, tot een ziektebeeld. Melancholie is geen verenging. Melancholie zorgt er juist voor dat je om kunt gaan met de voortdurende stroom van emoties op zo’n wijze dat je ze ten volle ervaart. Ze door je heen laat gaan, zoals ik leerde van het Hindi en Nepali, waarin gezegd wordt ‘aan mij voelt het blij’, niet ‘ik ben blij’. De ‘aan mij voelt het’ verwoording geeft ruimte om je emotionele zijnstoestand te beschouwen, er niet mee samen te vallen. De vraag die ik me 35 jaar geleden op de kunstacademie stelde is steeds actueler: Hoe is het eigenlijk gesteld met de emotionele intelligentie in onze maatschappij?
Lees verder over het onderzoek naar emoties in Notitie 14 uit mijn boek Is er ruimte in de gevestigde orde?